Žabljak Crnojevića

Žabljak Crnojevića, znane również jako Żabljak, to opuszczone średniowieczne miasto-forteca położone w Czarnogórze, na zbiegu rzeki Morača i jeziora Skadar. Uważa się, że twierdza została założona w X wieku w czasach panowania dynastii Vojislavljević w ówczesnej Diokle, a pierwsze pisemne wzmianki pochodzą z połowy XIV wieku. Forteca była stolicą Zety pod panowaniem dynastii Crnojević od 1466 do 1478 roku, pełniąc funkcję siedziby Stefana i Ivana Crnojevića. W 1478 roku, po zdobyciu miasta przez Osmanów podczas oblężenia Szkodry, Ivan Crnojević zmuszony był przenieść stolicę, a miasto pozostało pod władzą turecką aż do decyzji Kongresu Berlińskiego w 1878 roku, kiedy to znów znalazło się pod administracją czarnogórską po 400 latach tureckiego panowania. Żabljak Crnojevića charakteryzuje się wysokimi murami z wieżami oraz jedną bramą. W obrębie murów można znaleźć dziedziniec Ivana Crnojevića, cerkiew św. Jerzego (przemienioną w meczet podczas panowania osmańskiego), a także budynki mieszkalne i militarne, magazyn odzieży oraz zbiornik wodny, z których wiele zachowało się do dziś. Wczesne XVII wieku to czas osmańskiego panowania, kiedy twierdza miała jednego mieszkańca, oficjela tureckiego Dizdar Aga. W przeszłości Żabljak był domem znaczącej społeczności albańskiej, która została w dużej mierze wypędzona w wyniku różnych fal emigracji pod koniec XIX wieku, kierując się w stronę Turcji, Kosowa (Priština) i Macedonii. Forteca Żabljak oferuje nie tylko ciekawe aspekty architektoniczne, ale również bogatą historię oraz ślady kulturowe, które świadczą o wielowiekowym sąsiedztwie i konfliktach na tym obszarze. Dziś pozostałości fortecy i malownicze widoki z zamku przyciągają turystów oraz miłośników historii, co czyni to miejsce ważnym punktem na mapie Czarnogóry.