Manastir Morača

Morača Monastery (serb. Манастир Морача) to serbski prawosławny klasztor zlokalizowany w dolinie rzeki Morača w Kolašinie, w centralnej Czarnogórze. Został założony w 1252 roku przez Stefana Vukanovicia, członka dynastii Nemanjićów. Jest jednym z najważniejszych średniowiecznych zabytków Czarnogóry, a historia jego założenia została wygrawerowana nad zachodnim portalem. Klasztor przeszedł przez trudne okresy, w tym pożar z rąk Turków osmańskich w 1505 roku, po którym był opuszczony przez siedemdziesiąt lat. Odbudowano go w latach 1574-1580 dzięki wsparciu finansowemu lokalnej ludności. Głównym obiektem klasztoru jest jednolita cerkiew w stylu rasińskim, z romańskimi portalami, poświęcona Wniebowzięciu NMP. Wnętrze zdobią cenne freski, w tym najstarsze przedstawienia życia proroka Eliasza z XIII wieku oraz późniejsze przedstawienia Sądu Ostatecznego z lat 1577-1578. Klasztor był świadkiem ważnych wydarzeń historycznych, w tym sesji Zgromadzenia Ziemskiego Jugosławii w 1944 roku, gdzie dyskutowano temat statusu Zatoki Kotor. Obiekt wyróżnia się nie tylko architekturą, ale także bogatym dziedzictwem kulturowym i artystycznym, co czyni go istotnym punktem na mapie dziedzictwa Serbii i Czarnogóry.