Śnieżnik

Śnieżnik, o wysokości 1425 m n.p.m., jest najwyższym szczytem Masywu Śnieżnika i 17. co do wysokości w Sudetach. Jego historia turystyczna sięga końca XVIII wieku, z intensywnym rozwojem w XIX wieku, kiedy to stał się popularnym celem wycieczek, szczególnie po nabyciu okolic przez królewnę Mariannę Orańską w 1838 roku. W 1871 roku na Hali pod Śnieżnikiem zbudowano schronisko, a w latach 1895–1899 powstała imponująca 33,5-metrowa wieża widokowa z inicjatywy Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego. Śnieżnik posiadał także schronisko księcia Liechtensteina, które otwarto w 1912 roku. Po II wojnie światowej jednak infrastruktura turystyczna zaczęła podupadać; znana wieża widokowa została wysadzona w 1973 roku. Po stronie czeskiej zaś, symbolem regionu stała się kamienna rzeźba słonia. W 2022 roku otwarto nową wieżę widokową. W kontekście przejść granicznych, do 2007 roku funkcjonowało turystyczne przejście graniczne Śnieżnik – Vrchol Kralického Snežníku. Śnieżnik jest także częścią Korony Gór Polski i stanowi europejski dział wodny mórz Czarnego i Bałtyckiego. Rzeźba geologiczna Śnieżnika składa się ze skał metamorficznych, a w niższych partiach znajdują się sztolnie poszukiwawcze uranu. Region jest znany z bogactwa biosfery, z roślinnością i fauna o znaczeniu alpejskim, karpackim oraz śródziemnomorskim. Wyraźny piętrowy układ roślinności obejmuje użytki rolne, regiel dolny i górny, aż do łąk górskich z rzadkimi gatunkami. Na terenie Śnieżnika znajdują się również rezerwaty przyrody, w tym Śnieżnikowski Park Krajobrazowy utworzony w 1981 roku. Ciekawostką jest fakt, że ze Śnieżnika można obserwować alpejskie szczyty w Austrii na odległość około 281–292 km, co zostało potwierdzone naukowo w 2020 i 2021 roku.