Archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu

Archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, zlokalizowana na Ostrowie Tumskim, jest gotycką bazyliką z trzema nawami, zbudowaną w XIII–XIV wieku. Obecna budowla to czwarta katedra w tym miejscu, rozbudowana o barokowe elementy i przechodziła liczne renowacje po zniszczeniach wojen. Mając 98 m długości i 44,5 m szerokości, katedra wyróżnia się silnymi wieżami oraz architekturą nawiązującą do gotyku. Wnętrze podzielone jest na wyraźnie zaznaczone części, z nadbudowanym chórem, który odznacza się niezwykłymi sklepieniami. Ołtarz „Zaśnięcia Panny Marii”, będący późnogotyckim dziełem z 1522 roku, oraz barokowe stalle z lat 1662–1665 podkreślają bogactwo wyposażenia świątyni. Katedra otoczona jest kaplicami, w tym kaplicą św. Elżbiety, której autorstwo przypisuje się włoskiemu architektowi Giacomo Scianzi. Organy katedralne, zbudowane w 1913 roku, przeszły wiele przebudów i obecnie są jednymi z największych w Polsce, liczącymi 151 głosów. Katedra jest miejscem licznych upamiętnień, w tym tablic dedykowanych Fryderykowi Chopinowi oraz żołnierzom Armii Krajowej. Historia katedry sięga czasów przedromańskich, z licznymi zmianami, w tym płonącymi wieżami i usuwanym detalem architektonicznym. Podczas II wojny światowej katedra została poważnie uszkodzona, jednak po wojnie rozpoczęto jej odbudowę, a w 1991 roku zainstalowano nowe hełmy na wieżach, przywracając budowli jej majestatyczny wygląd. Archikatedra stanowi zatem nie tylko ważny obiekt sakralny, ale także istotny element wrocławskiego dziedzictwa kulturowego i historycznego.