Bastion Ceglarski

Bastion Ceglarski, zbudowany w 1585 roku w Wrocławiu jako część obronnych murów Nowego Miasta, stanowił ważny element architektoniczny, zaprojektowany w stylu nowowłoskim przez Hansa Schneidera von Lindau. Jest to przykład fortifikacji, która posiadała kazamaty i w późniejszym okresie wzbogacona została o rawelin i kawalierę. Bastion powstał w miejscu wcześniejszej bastei przy Bramie Ceglarskiej i pełnił strategiczną rolę w systemie obronnym miasta. Po likwidacji miejskich fortyfikacji w 1807 roku, bastion został przekształcony w wzgórze widokowe, które stało się częścią promenady spacerowej, z likwidacją wszelkich urządzeń wojskowych. Zasypane kazamaty przestały pełnić funkcje obronne. Wzniesiono tam pomnik pisarza i aktora Karla von Holteia, co świadczy o kulturalnej wartości tego miejsca. W okresie powojennym, wzgórze nazwano Wzgórzem Polskim, a jego obecna lokalizacja znajduje się w obszarze czterech ulic, co dodaje mu współczesnego kontekstu urbanistycznego. Bastion Ceglarski jest często wspominany w kontekście historycznym miasta oraz jako przykład zmian w wykorzystaniu przestrzeni miejskiej na przestrzeni wieków.