Baszta Cieśli w Krakowie

Baszta Cieśli, znana także jako Baszta Ciesielska, została zbudowana w XIV wieku jako kwadratowa baszta obronna i przez ponad sto lat była jedyną taką budowlą w murze miejskim Krakowa, między bramami Floriańską a Sławkowską. W XV wieku zyskała sześcioboczną kondygnację, co podkreśla jej gotycki styl architektoniczny. Razem z sąsiednimi basztami Mieczników i Stolarzy tworzyła silny zespół obronny, wspierający bramy miasta. W XIX wieku, w obliczu planowanej rozbiórki murów obronnych Krakowa, prof. Feliks Radwański podjął działania na rzecz ich ochrony, argumentując, że stanowią one barierę przed niekorzystnymi wiatrami. W 1817 roku udało mu się uzyskać decyzję o zachowaniu fragmentu średniowiecznego muru, w tym Baszty Cieśli. W 1874 roku baszta została przekazana przez miasto księciu Władysławowi Czartoryskiemu jako część Muzeum Książąt Czartoryskich. W 2015 roku przeprowadzono gruntowny remont, który obejmował wymianę dachówki, odnowienie wnętrza i oczyszczenie murów. Obecnie baszta jest własnością muzeum, lecz nie jest jeszcze udostępniana turystom. Warto również zauważyć, że sześcioboczna część baszty posiada dekoracyjne wgłębienia, co czyni ją interesującym obiektem architektonicznym. Baszta wieńczy dach w kształcie ostrosłupa sześciobocznego wykonany z czerwonej dachówki, a cała konstrukcja jest usytuowana obok Kościoła Przemienienia Pańskiego, w sąsiedztwie dawnych obiektów miejskich, co podkreśla jej znaczenie w kontekście historycznym i kulturalnym Krakowa.