Bazar Różyckiego

Bazar Różyckiego, znany również jako Różyc, to znany warszawski targ znajdujący się w Pradze-Północ, przy ul. Targowej 54. Powstał w 1882 roku z inicjatywy Juliana Różyckiego na obszarze wcześniej zajmowanym przez targowiska. Jego architektura obejmowała ozdobne żeliwne ogrodzenie i kilka zadaszonych kramów, a w późniejszym okresie powstały liczne drobne stoiska handlowe. Bazar od zawsze pełnił ważną rolę w handlu na Pradze, której historia sięga 1648 roku, kiedy Praga uzyskała prawa miejskie. Działał jako punkt przeładunkowy, co sprzyjało dynamicznemu rozwojowi handlu, zwłaszcza po zniesieniu barier celnych z Rosją i budowie mostów. W okresie II wojny światowej na bazarze sprzedawano towary reglamentowane i zbrojenia, a kupcy wspierali lokalne inicjatywy, takie jak przekazywanie żywności dla rannych żołnierzy. Po wojnie bazar przeszedł transformację, stając się miejscem handlu hurtowego oraz lokalnych tradycji, a w latach 90-tych, mimo początkowego sukcesu, zaczął podupadać z powodu konkurencji. Obecnie bazar, choć zmniejszony, nadal istnieje i stanowi miejsce kulturowe, gdzie można znaleźć tradycyjne potrawy, takie jak flaki i pyzy. Został uwieczniony m.in. w literaturze, filmach i wierszach, co podkreśla jego znaczenie w kulturze warszawskiej. W 2012 roku bazar został wpisany do gminnej ewidencji zabytków, a jego historia oraz charakterystyka zachowały się w pamięci mieszkańców jako element warszawskiego folkloru.