Bazylika św. Elżbiety we Wrocławiu

Kościół św. Elżbiety we Wrocławiu, znany również jako Bazylika św. Elżbiety, to gotycka budowla z wieżą o wysokości 91,46 m, która kiedyś była najwyższą na Śląsku. Wzniesiona na początku XIV wieku, stanowi przykład gotyku redukcyjnego, z trójnawową bazyliką o wysmukłych arkadach i sklepieniach krzyżowych. Kościół zyskał na znaczeniu jako jeden z dwóch dawnych kościołów parafialnych Wrocławia, a jego patronką jest św. Elżbieta Węgierska. W historii budowli miały miejsce liczne przekształcenia i zniszczenia. Po raz pierwszy, w 1525 roku, stał się ewangelicki. Najpoważniejsze zniszczenia nastąpiły podczas pożarów, szczególnie w 1975 i 1976 roku, kiedy to stracono wiele cennych elementów wyposażenia, w tym organy. Kościół miał jednak szczęście przetrwać II wojnę światową bez większych uszkodzeń. Wrocławianie mogą cieszyć się możliwością podziwiania miasta z tarasu widokowego w wieży, na który prowadzi ponad 300 schodów, oferując panoramiczny widok, od rynku po Śnieżkę. W latach 90. XX wieku kościół zyskał nowe funkcje, a w 1998 roku erygowano parafię cywilno-wojskową. Znajduje się tu również Mauzoleum Pamięci Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej, co podkreśla kulturalne i historyczne znaczenie tego miejsca. Ciekawostką są odkrywane w kaplicy Smedchina polichromie, które łączą cechy średniowieczne i renesansowe, będące świadkiem bogatej historii artystycznej wrocławskiego kościoła. W ciągu wieków natrafiano na różnorodne katastrofy, co czyni ten obiekt świadkiem zmieniających się losów europejskiej historii i kultury.