Bazylika katedralna św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika w Warszawie

Bazylika katedralna św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika, znana jako katedra św. Floriana, to ważny kościół zlokalizowany na warszawskiej Pradze-Północ, pełniący funkcję katedry diecezji warszawsko-praskiej. Budowę świątyni rozpoczęto w 1888 roku, a zakończono w 1904 roku. Projekt powstał w wyniku konkursu, w którym pierwszą nagrodę zdobył Józef Pius Dziekoński. Kościół wzniesiono w stylu nawiązującym do gotyku mazowieckiego, z trzynawową bazyliką, transeptem i charakterystycznymi wieżami. Świątynia mogła pomieścić około 8000 wiernych, a jej budowa kosztowała 300 tys. rubli. Po zakończeniu II wojny światowej świątynia została zniszczona przez wycofujących się Niemców, jednak udało się ocalić fragmenty jej ścian. Odbudowę kościoła zakończono w 1972 roku, a od 1992 roku pełni on rolę katedry diecezji warszawsko-praskiej. W 1997 roku katedra uzyskała tytuł bazyliki mniejszej. Wnętrze bazyliki zachwyca bogactwem detali, znajduje się tam m.in. popiersie i relikwiarz ks. Ignacego Kłopotowskiego oraz liczne tablice pamiątkowe. Przy świątyni posadzono "dąb papieski", a przed nią odsłonięto pomnik ks. Ignacego Skorupki. 13 czerwca 1999 roku Jan Paweł II spotkał się z wiernymi przed katedrą, a w kościele przechowywane są cenne relikwie oraz figura św. Floriana, patrona strażaków. Ciekawostką jest, że od wezwania katedry pochodzi nazwa sąsiadującej ul. Floriańskiej. Katedra, będąca przykładem polskiej architektury sakralnej, jest nadal ważnym miejscem kultu i wydarzeń kulturalnych w Warszawie.