Bazylika katedralna Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie

Bazylika katedralna Narodzenia NMP w Tarnowie, znana z bogatej historii i architektury, ma swoje korzenie w XIV wieku, gdy pierwotny kościół parafialny ufundowany przez Spycimira Leliwitę został wzniesiony w 1330 roku. Jeszcze w XV wieku, dzięki staraniom biskupa Piotra Wysza, kościół uzyskał status kolegiaty, co wiązało się z rozbudową i wzbogaceniem wnętrza o liczne kaplice, jak kaplica Rozesłania Apostołów czy kaplica św. Anny, z charakterystycznymi sklepieniami gwiaździstymi i renesansowymi pomnikami nagrobnymi. Wewnątrz katedry znajdują się cenne dzieła, takie jak nagrobek Jana Tarnowskiego, wykonany przez Jana Marię Padovano, oraz bogato rzeźbione stalle kanonickie z końca XV wieku. Katedra była miejscem znaczących wydarzeń, takich jak konsekracja pierwszego biskupa halickiego, Jakuba Strepy, w 1392 roku. Pożary, które wielokrotnie niszczyły miasto, nie ominęły kościoła, jednak każda odbudowa przyczyniała się do jego rozwoju i wzbogacenia o nowe elementy, jak barokowe i renesansowe nagrobki. W XIX wieku katedra stała się katedrą diecezji tarnowskiej, a zlecone prace restauracyjne z 1890 roku zreformowały wnętrze w stylu neogotyckim. W 1972 roku papież Paweł VI nadał katedrze tytuł bazyliki mniejszej. Ciekawostką jest, że w 1906 roku wykonano nowe organy, a w kolejnych latach instrument był systematycznie modernizowany. Współczesne prace renowacyjne, szczególnie te prowadzone w XXI wieku, podkreślają ciągłość dbałości o to unikalne dziedzictwo kulturowe, co czyni katedrę nie tylko ważnym miejscem religijnym, ale także atrakcją turystyczną, łączącą w sobie historię, sztukę i architekturę.