Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej

Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej, z siedzibą w Gmachu Głównym przy placu Politechniki 1, stanowi kluczową część Systemu Biblioteczno-Informacyjnego Politechniki Warszawskiej, wspierając dydaktykę i badania uczelni. Jej architektura została wzbogacona o nadbudowę otwartą w 1999 roku, której projektanci uzyskali nominacje do nagrody w kategorii budynków użyteczności publicznej. Całkowita powierzchnia biblioteki, w tym filii i bibliotek domów studenckich, wynosi 5808 m². Historia biblioteki sięga 1824 roku, kiedy to zainicjowano projekt Instytutu Politechnicznego, będącego fundamentem jej działalności. Po wieloletnich turbulencjach, w tym zamknięciu po powstaniu listopadowym i zniszczeniach II wojny światowej, biblioteka wznowiła działalność w 1945 roku. W zbiorach Biblioteki Głównej znajduje się ponad 1 000 000 egzemplarzy książek oraz 180 000 tytułów elektronicznych, zróżnicowanych tematycznie na obszar nauki, techniki i ekonomii. Szczególną wartość mają zbiory historyczne, w tym stare druki, oraz kolekcja fotografii licząca ok. 35 tys. ikonografii. Biblioteka Cyfrowa PW, gromadząca dzieła o znaczeniu historycznym, obejmuje ponad 7200 publikacji, a Baza Wiedzy PW archiwizuje osiągnięcia naukowe pracowników. Wspierając kulturę, biblioteka organizuje różnorodne wydarzenia, warsztaty i wystawy, z dostępem do większości ich archiwów online. Oferuje też usługi edukacyjne dla studentów i pracowników, takie jak szkolenia z zakresu informacji naukowej i prawa własności intelektualnej. Dyrektorzy Biblioteki Głównej, od Donata Kotwicza po obecną Alicję Portachę, przyczyniali się do jej rozwoju i przystosowania do zmieniających się potrzeb akademickich. Ciekawostką jest, że Biblioteka Główna posiada nie tylko bogaty zbiór literatury naukowej, ale także zasoby dostępne w formie cyfrowej i unikalne dokumenty związane z historią uczelni oraz polskiej techniki.