Blow Up Hall 50 50

Blow Up Hall 50 50 to awangardowy, luksusowy hotel i galeria sztuki zlokalizowany w Poznaniu, powstały z inicjatywy Grażyny Kulczyk, mieszczący się w kompleksie Starego Browaru. Hotel, który w 2009 roku został uznany przez The Guardian za najbardziej futurystyczny na świecie, oferuje wyjątkowe doświadczenia dzięki nietypowym zasadom obsługi gości, w tym braku recepcji i numerów pokoi. Goście zamiast kluczy otrzymują iPhone’y, które prowadzą ich do pokojów i otwierają drzwi. Każdy z pokoi jest inny, a ich wyposażenie charakteryzuje się awangardowym designem. Nazwa hotelu nawiązuje do filmu Michelangelo Antonioniego "Powiększenie" oraz do „Blow Up Commission”, elektronicznej instalacji Rafaela Lozano-Hemmera, będącej częścią hotelowej koncepcji. Kluczowym elementem idei działań Kulczyk jest zasada 50 50, w której 50% budowy projektu stanowi sztuka, a 50% inny komplementarny element, taki jak przyjemność, w przypadku Blow Up Hall. Hotel dysponuje znaczącą kolekcją sztuki współczesnej, w której skład wchodzą prace takich artystów jak Vanessa Beecroft, Spencer Tunick, Patrick Tourneboeuf czy Sylwester Ambroziak. Kolekcja obejmuje m.in. fotografie wielkoformatowe Beecroft, rzeźby oraz unikalne instalacje artystyczne. Hotel należy do prestiżowej organizacji Tablet Hotels, zrzeszającej luksusowe hotele na świecie. W 2010 roku Blow Up Hall 50 50 otrzymał pięć gwiazdek od polskiej komisji kategoryzującej hotele, co wzbudziło kontrowersje ze względu na niespełnianie niektórych wymogów określonych w Ustawie o usługach turystycznych. Hotel łączy w sobie nowoczesną architekturę, innowacyjne podejście do usług hotelarskich oraz bogatą działalność kulturową, co czyni go unikalnym miejscem na mapie Poznania.