Brama Żuławska

Brama Żuławska, znana wcześniej jako Brama Długich Ogrodów, to historyczna brama miejska w Gdańsku, usytuowana na wschodnim skraju miasta przy ulicy Długie Ogrody. Zbudowana w latach 1623–1638 w ramach nowej strategii obronnej I Rzeczypospolitej, stanowi przykład bastionowej architektury typu staroholenderskiego, zaprojektowanej przez architekta Jana Strakowskiego. Brama została wzniesiona w 1628 roku i ozdobiona kartuszem z herbem Gdańska. Wykonana z cegły i piaskowca, była flankowana przez bastiony „Lew” i „Wół”, a otaczająca ją fosa w postaci Opływu Motławy stanowiła dodatkowe zabezpieczenie. Struktura bramy obejmowała centralny przejazd oraz dwa boczne przejścia dla pieszych. Mimo że Brama Żuławska była mniej ozdobna niż inne gdańskie bramy, związana z nią historia jest bogata. Do końca XIX wieku wały ziemne otaczające bramę pełniły funkcję obronną, jednak z czasem stały się przeszkodą dla rozwoju miasta, co doprowadziło do ich likwidacji. W trakcie II wojny światowej brama uległa niewielkim zniszczeniom, ale została odrestaurowana w 1949 roku. Obecnie znana jako Brama Żuławska, jest często mylona z nieistniejącą Bramą Żuławską zbudowaną na Knipawie. Brama stanowi element dziedzictwa kulturowego Gdańska i jest świadectwem militarnej i architektonicznej historii regionu.