Brama Złota w Gdańsku

Brama Złota, znana także jako Brama Długouliczna, to zabytkowa brama miejska w Gdańsku, stanowiąca początek ulicy Długiej i część Drogi Królewskiej. Została ukończona w 1612 roku według projektu architekta Abrahama van den Blocke, zastępując średniowieczną, gotycką bramę. Jej architektura jest utrzymana w stylu manierystycznym z nawiązaniami do klasyki, przypominając łuk triumfalny, z kolumnami w porządku jońskim i kompozytowym. Szczyt bramy zdobią rzeźby allegoryczne, wykonane przez Piotra Ringeringa w 1648 roku, które przez lata uległy zniszczeniu, a obecnie są rekonstrukcją z 1878 roku. Obejmują one figury reprezentujące dążenia mieszczan: Pax, Libertas, Fortuna i Fama oraz cnoty obywatelskie: Concordia, Iustitia, Pietas i Prudentia. We fryzie bramy znajduje się inskrypcja z Psalmu 122, wzywająca do pokoju oraz łaciński napis podkreślający znaczenie zgody dla rozwoju wspólnoty. Przez wieki brama pełniła różne funkcje, w XIX wieku będąc siedzibą Królewskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Zniszczona w 1945 roku, została odbudowana w 1957. Obecnie zarządzana jest przez Oddział Wybrzeże Stowarzyszenia Architektów Polskich. Nazwa "Brama Złota" jest ahistoryczna, przyjęta po II wojnie światowej. Brama Złota nie tylko stanowi ważny element architektoniczny Gdańska, ale również symbolizuje bogatą historię i kulturę tego miasta, przyciągając turystów z całego świata.