Cerkiew Ścięcia Głowy św. Jana Chrzciciela w Wiszniowie

Cerkiew pw. Ścięcia Głowy św. Jana Chrzciciela w Wiszniowie, obecnie kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika, ma bogatą historię, sięgającą XV wieku. Początkowo istniała jako kaplica, a od 1472 roku funkcjonowała jako cerkiew prawosławna, później unicka. W 1760 roku zbudowano drewnianą cerkiew, która została wzmiankowana jako drewniana świątynia parafialna, a w 1780 roku fundatorzy Michał Radecki i Franciszek Świeżawski finansowali nową budowlę. W okresie unickim, po likwidacji diecezji chełmskiej w 1875 roku, cerkiew przeszła na prawosławie, a społeczność unitów została administracyjnie przymusowo przekwalifikowana. Po I wojnie światowej, w 1922 roku, cerkiew została przekształcona na kościół katolicki, a jej zewnętrzny wygląd uległ wielu modyfikacjom, w tym istotnym remontom w latach 1954 i 1987. Architektonicznie, świątynia utrzymana jest w stylu bizantyjsko-rosyjskim, a wokół kościoła znajduje się cmentarz z XIX-wiecznym drzewostanem, objęty ochroną konserwatorską. Poza samą cerkwią, obszar parafialny jest też miejscem z zachowanymi akta stanu cywilnego prawosławnej parafii, co stanowi cenny materiał dla historianów. Ciekawostką jest, że chociaż certyfikowano wiele zmian, z dawnych latach zachowały się niektóre elementy kulturowe i historyczne, odzwierciedlające życie parafii, w tym dawna drewniana szkoła z końca XIX wieku znajdująca się obok. Cerkiew i cmentarz mają znaczenie nie tylko religijne, ale także kulturowe i estetyczne, pełniąc rolę miejsca pamięci w społeczności lokalnej.