Cerkiew św. Ewangelisty Łukasza w Tyniewiczach Dużych

Cerkiew pod wezwaniem św. Apostoła i Ewangelisty Łukasza w Tyniewiczach Dużych jest prawosławną świątynią parafialną należącą do dekanatu Narew diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Zlokalizowana na cmentarzu parafialnym, ma bogatą historię sięgającą około 1750 roku, kiedy to wzniesiono pierwszą cerkiew. Obiekt ten spłonął w trakcie walk niemiecko-radzieckich w 1944 roku, a następnie został odbudowany w latach 1944–1948, stając się ponownie miejscem kultu po poświęceniu w 1948 roku. Cerkiew została formalnie ustanowiona jako świątynia parafialna 5 lipca 1982, a od lat 90. XX wieku była systematycznie remontowana i dostosowywana do współczesnych potrzeb, co kulminowało w jej ponownym poświęceniu przez metropolitę Sawę 31 października 2011 roku. Cerkiew, wraz z cmentarzem, wpisano do rejestru zabytków 14 września 2001 roku pod nr A-25, co podkreśla jej znaczenie jako obiektu o wartości historycznej i kulturowej. Architektonicznie, cerkiew jest drewniana i zbudowana w konstrukcji zrębowej, o jednonawowym układzie i czworoboczną kruchtą z dwuspadowym dachem na froncie. Prezbiterium jest mniejsze od nawy i zamknięte trójbocznie, co dodaje świątyni unikalnego charakteru. Szereg cech architektonicznych, takich jak ośmioboczna wieża nad kruchtą z blaszanym hełmem oraz jednokalenicowy dach nad nawą z wieżyczką zwieńczoną baniastym hełmem, nadaje cerkwi wyjątkowy wygląd. Cerkiew w Tyniewiczach Dużych jest nie tylko miejscem kultu religijnego, ale także istotnym elementem lokalnej kultury i historii, będąc świadkiem ważnych wydarzeń w regionie. Ciekawostką jest, że świątynie tego typu odgrywają kluczową rolę w życiu społeczności prawosławnej, a proces odbudowy odzwierciedla dążenie do zachowania tradycji i tożsamości lokalnej.