Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Narwi

Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Narwi to prawosławna świątynia orientowana, zbudowana na planie krzyża łacińskiego. Jest to drewniana konstrukcja szalowana, oparta na kamienno-cementowym fundamencie, z charakterystyczną kopułą na skrzyżowaniu nawy głównej i bocznej. Budynek posiada zróżnicowane dachy, a jego wejścia zdobione są portykami z kolumnami, co nadaje mu elegancki wygląd. Historia cerkwi sięga XVI wieku, kiedy to pierwsze źródła wspominają o istnieniu świątyni prawosławnej. Po zawarciu unii brzeskiej w 1596 roku, parafia przeszła na unię, a jej wyposażenie ulegało latynizacji, co było szczególnie widoczne w XVIII wieku. W 1839 roku świątynia przeszła pod jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, a ikonostas wstawiono dopiero w 1868 roku. Cerkiew była wielokrotnie modernizowana i odbudowywana, a szczególnie intensywne prace miały miejsce po pożarze w 1990 roku, który zniszczył wiele cennych elementów wnętrza. Po remoncie, cerkiew została ponownie konsekrowana w 1994 roku. W XX wieku liczba wiernych szybko rosła, osiągając ponad 3 tysiące na początku XX wieku, jednakże po I wojnie światowej parafia zamarła przez bieżeństwo. W czasach przedwojennych i w okresie międzywojennym cerkiew była aktywna, przyciągając liczne wiernych, a także wzbogacając swoje wyposażenie o nowe ikony. Warto zauważyć, że kult obrazów Matki Boskiej Bolesnej i Antoniego Pieczerskiego jest trwałym elementem lokalnej tradycji. Architektura cerkwi jest typowa dla regionu, a nieco podobna budowla znajduje się w Domaczewie na Białorusi. Obecnie cerkiew działa w ramach dekanatu Narew diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego jest istotnym elementem dziedzictwa kulturowego regionu, wpisanym do rejestru zabytków i odzwierciedlającym bogatą historię oraz tradycję prawosławną w Polsce.