Chwaliszewo to historyczna dzielnica Poznania, która od XIII wieku była odrębnym miastem, uznawanym za własność kapituły katedralnej poznańskiej. Położona między rzeka Warta a Garbarami, w latach 1444–1800 była samodzielnym miasteczkiem z własnymi władzami. Cechy rzemieślnicze oraz odbywające się jarmarki przyczyniły się do rozwoju lokalnej gospodarki. Chwaliszewo znane było jako "Poznańska Wenecja" z uwagi na swoje położenie na wyspie. W historii dzielnicy zaznacza się m.in. wydarzenie z 1511 roku, kiedy to spaliła na stosie kobietę oskarżoną o czary, co stanowi pierwszy znany przypadek w Polsce. Współczesne Chwaliszewo przechodzi rewitalizację, co zaowocowało budową luksusowych kompleksów mieszkaniowych oraz planami zagospodarowania nabrzeża Warty. Chwaliszewo przyciąga uwagę ze względu na swoje bogate dziedzictwo architektoniczne, w tym zniszczone, ale odbudowane kamienice. Obecnie dzielnica jest obsługiwana przez komunikację publiczną oraz instytucje kulturalne, jak Biblioteka Raczyńskich. Znajduje się tu również Złoty Krzyż, krucyfiks symbolizujący miejsce dawnego Mostu Chwaliszewskiego. W historii Chwaliszewa ważne miejsce miały również wydarzenia związane z Rosjanami, takie jak incydent z carem Mikołajem I, który mógł być interpretowany jako zamach na niego. Mimo historycznego spadku znaczenia, Chwaliszewo ma aspiracje do ponownego rozwoju jako atrakcyjna część Poznania.