Cmentarz ewangelicki w Bielsku-Białej

Cmentarz ewangelicki w Bielsku-Białej, zlokalizowany przy ul. Piłsudskiego 15, powstał w 1783 roku, zastępując wcześniejszą, dwuwyznaniową nekropolię przy kościele Marcina Lutra. Cmentarz ten, początkowo skromny, rozbudowywano w XIX wieku w 1838 i 1867 roku. Jego powierzchnia wynosi 17 886 m², a kształt przypomina trapez. Wewnątrz podzielony jest na pięć sektorów, w tym najstarszy, sektor II, usytuowany wzdłuż muru zachodniego. Cmentarz, otoczony miejską zabudową, stał się "cmentarzem ukrytym". Zniszczenie, jakie miało miejsce w latach 1945–1948, dotknęło 75% niemieckojęzycznych inskrypcji, co stanowiło część polityki "walki z niemczyzną". Wśród pochowanych są przedstawiciele bielskiej elity XIX i początku XX wieku, w tym przemysłowcy, naukowcy, intelektualiści, teologowie oraz burmistrzowie. Na cmentarzu spoczywają takie osobistości jak Rudolf Lukas, burmistrz Białej, oraz Kuno von Pongratz, burmistrz Bielska w latach 1922–1930. Ciekawostką jest, że najstarszym grobem na nowym cmentarzu był piętnastodniowy chłopiec Johanna Protzner. Cmentarz, mimo historycznych zawirowań, zachował część oryginalnej kompozycji zieleni, co świadczy o jego dawnym pięknie. Budowle i grobowce na cmentarzu są cennym wkładem w regionalne dziedzictwo, odzwierciedlają jego architektoniczne walory i znaczenie dla lokalnej społeczności.