Cmentarz Jeżycki

Cmentarz Jeżycki, położony w Poznaniu na Ogrodach, to zabytkowy cmentarz zarządzany przez parafię Chrystusa Dobrego Pasterza od 1995 roku. Został założony w 1905 roku, aby zaspokoić potrzeby nowo utworzonej parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Floriana. Cmentarz wzbogacony został przez dokupywanie przyległych działek, a w centralnym punkcie znajduje się neoromańska kaplica św. Barbary. W 1961 roku cmentarz został zamknięty dla pochówków, a ostatni pogrzeb odbył się w listopadzie tego samego roku. Po przekształceniu w ośrodek duszpasterski, cmentarz ponownie otwarto w 1995 roku, gdzie pogrzebano tam ks. Bolesława Jurgę, który przyczynił się do jego ocalenia. Wartością cmentarza są jego różnorodne nagrobki prezentujące zmieniające się style sztuki sepulkralnej, w tym secesję, modernizm i klasycyzujący modernizm. Wśród artystów, którzy pracowali nad nagrobkami, wymienia się Krystynę Dąbrowską, Edwarda Haupta i Wawrzyńca Kaima. Z licznych zabytków wyróżnia się Pomnik Wdzięczności, poświęcony poległym w I wojnie światowej oraz wojnie bolszewickiej, który został poddany renowacji w 2004 roku. Cmentarz, ukierunkowany na sztukę ogrodową, otoczony jest bogatą roślinnością, w tym okazałymi lipami, klonami, grabami oraz drzewami iglastymi takimi jak sosny i modrzewie, co podkreśla jego wyjątkowy charakter. Cmentarz Jeżycki stanowi ważny element historyczny i kulturowy Poznania, zachowując nie tylko pamięć o zmarłych, ale również bogaty dorobek artystyczny i przyrodniczy.