Czerwony klasztor

Czerwony Klasztor (Červený kláštor) to kompleks klasztorny na Słowacji, znajdujący się w malowniczej okolicy nad Dunajcem, na granicy Pienin i Magury Spiskiej. Został ufundowany w 1319 roku przez węgierskiego magnata Kokosza Berzewiczego jako część kary za morderstwo. Budowę klasztoru rozpoczęto w 1330 roku, a obiekt był znany jako Klasztor Lechnicki, nazwany na cześć pobliskiej wsi. Klasztor, utrzymywany dzięki darowiznom, w tym od polskich królów, pełnił istotną rolę w regionie, angażując się w różne aspekty życia lokalnej społeczności. Przez wieki przebywali tu mnisi kartuzów, a później kamedułów, a miejscowy klasztor rozbudowywano, wznosząc szereg budynków, w tym szpital i aptekę. Znanym mnichem był brat Cyprian, który pełnił funkcję lekarza oraz był botaniką, tworząc zielnik z opisem około 300 gatunków roślin Pienin. Legendy związane z nim opowiadają o jego niesamowitych wyczynach, takich jak zjazd ze szczytu Trzech Koron na lotni. Klasztor spotkał się z wieloma trudnościami, w tym grabieżą przez husytów, a w 1782 roku został skasowany przez cesarza Józefa II. Po pożarze w 1907 roku, budynki klasztorne przeszły na własność węgierskiego ministerstwa rolnictwa, a później zostały poddane renowacji i uznane za narodowy pomnik kultury. Czerwony Klasztor stanowi nie tylko ważny zabytek architektury, ale także istotne miejsce kulturowe i historyczne, będąc świadkiem zmian społecznych i politycznych w regionie.