Dolina Białej Wody

Dolina Białej Wody, znana również jako Bielovodská dolina, to imponujący dolny odcinek Tatr Wysokich w Słowacji. Jej długość wynosi ponad 10 km, a charakterystyczny kształt żłobu lodowcowego wyrzeźbił granit, otoczony malowniczymi lasami i wysokimi ścianami skalnymi. Na dnie doliny płynie Biała Woda, która tworzy połączenie z Rybim Potokiem, tworząc rzeczkę Białkę. Dolina jest popularnym miejscem dla turystów oraz taterników dzięki swoim naturalnym walorom, w tym licznym stawom i wodospadom, takim jak najwyższa w Tatrach, Ciężka Siklawa. Turystyka górska rozwija się tutaj intensywnie, chociaż Dolina Białej Wody jest pozbawiona schronisk, co czyni ją atrakcyjną dla tych, którzy szukają dzikości i spokoju. Jest obszarem chronionym w ramach Tatrzańskiego Parku Narodowego (TANAP), co podkreśla jej znaczenie w ochronie przyrody. W dolinie wyróżniają się liczne polany, takie jak Biała Woda, Polana pod Żabiem czy Polana pod Wysoką, a także zagadkowe boczne dolinki, które do dziś stanowią wyzwanie dla wspinaczy. Historia doliny sięga czasów, gdy była wypasana przez górali z okolicznych osad, jednak nadmierna eksploatacja i wykup przez księcia Christian Hohenlohe w XIX wieku znacznie ograniczyły gospodarcze wykorzystanie tych terenów. W dolinie istniało też krótkoterminowe schronisko turystyczne, a jej popularność wzrosła w XIX wieku, szczególnie wśród polskich turystów. Ciekawostką jest, że zimą Dolinę Białej Wody jako pierwsi przeszli Theodor Wundt oraz przewodnik Jakob Horvay w 1884 roku. Dolina jest również miejscem obecności rzadkich gatunków roślin i zwierząt, a w jej okolicznych nieosiągalnych strefach ukryły się cenne mateczniki niedźwiedzi. Dolina Białej Wody łączy w sobie piękno natury, bogatą historię oraz znaczenie kulturowe, będąc jednym z piękniejszych zakątków Tatr.