Dolina Pięciu Stawów Polskich

Dolina Pięciu Stawów Polskich to malownicza i wysoka dolina znajdująca się w Tatrach Wysokich, o długości 4 km i szerokości 2 km, położona na wysokości 1625–1900 m n.p.m. Jest uznawana za polodowcową formę terenu, z charakterystycznym krajobrazem granitowych szczytów oraz polodowcowych jezior, w tym największego, Wielkiego Stawu Polskiego. Dolina ma bogatą historię, sięgającą XIX wieku, kiedy po raz pierwszy zaczęli ją odwiedzać turyści, w tym znane postacie takie jak Stanisław Staszic. W dolinie zbudowano szlaki turystyczne, co przyczyniło się do popularyzacji tatrzańskiej turystyki. Ciekawe jest, że historia schronisk w dolinie sięga 1876 roku, kiedy to zbudowano pierwsze schronisko nad Małym Stawem, a obecne schronisko PTTK nad Przednim Stawem, będące najwyżej położonym w polskiej części Tatr, zostało wzniesione w latach 1948-1953. Dolina Pięciu Stawów była dawniej wypasana, a proces jej ochrony rozpoczął się w latach 50. XX wieku, kiedy to Tatrzański Park Narodowy przejął kontrolę nad tą okolicą. W dolinie nie rosną drzewa, z wyjątkiem jednego modrzewia, a jej zbocza są porośnięte kosodrzewiną oraz unikalnymi roślinami alpejskimi. Region ten jest również domem dla dzikich zwierząt, takich jak niedźwiedzie, kozice i rysie. Mimo trudnej topografii, dolina cieszy się dużą popularnością wśród turystów pieszych oraz narciarzy, którzy mogą uprawiać skialpinizm. Nazwa doliny, choć pierwotnie ludowa ("Pięciostawy"), została zmieniona na "Dolina Pięciu Stawów", co prowadziło do pewnych nieporozumień związaną z drugą doliną o tej samej nazwie w Tatrach Słowackich. Obecnie lokalna nomenklatura jest uzupełniana myślą o ochronie i zachowaniu unikalności polskich i słowackich dolin.