Dolnośląskie Centrum Filmowe

Dolnośląskie Centrum Filmowe (DCF) we Wrocławiu, ulokowane przy ulicy Piłsudskiego 64a, to czterosalowe kino o bogatej historii sięgającej początków XX wieku. Miejsce to pierwotnie znane jako Palast-Theater otworzyło swoje podwoje 3 września 1910 roku i mogło pomieścić do 650 widzów. Zostało zaprojektowane przez Georga Schneidera i początkowo pełniło funkcje restauracyjne oraz rozrywkowe. W kinie wyświetlane były najpopularniejsze filmy, w tym premierowe pokazy obrazu „Quo vadis”. Po I wojnie światowej kino zmieniało właścicieli, a jego repertuar ciągle ewoluował. Po II wojnie światowej, mimo zniszczeń, kino wznowiło działalność już 16 czerwca 1945 roku. W latach 60. i 70. XX wieku odbyły się znaczące remonty, które przywróciły kino do życia i zmodernizowały jego wnętrza, w tym zwiększono jego powierzchnię użytkową. W 1995 roku dokonano kolejnych zmian, adaptując przestrzeń przyziemia. W 2011 roku nastąpił ważny etap transformacji, kiedy to po remoncie otwarto Dolnośląskie Centrum Filmowe, będące instytucją kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego „Odra-Film”. DCF jest nowoczesnym kinem dysponującym systemem dźwiękowym Dolby Digital Surround EX oraz projektorami 3D. Sale kinowe noszą nazwy nawiązujące do historycznych wrocławskich kin, takie jak „Polonia”, „Warszawa”, „Lwów” i „Lalka”, oferując łącznie 599 miejsc, w tym 15 dla osób niepełnosprawnych. DCF kontynuuje tradycje kulturalne Wrocławia oraz angażuje się w szerzenie filmowych wydarzeń, co czyni je ważnym elementem kulturalnego krajobrazu miasta.