Dom Długosza w Krakowie

Dom Długosza, zlokalizowany w Krakowie przy ulicy Kanoniczej 25, to zabytkowy budynek, który datuje się na XIV wiek. P pierwotnie pełnił funkcję łaźni królewskiej, a od XV wieku był wykorzystywany jako dom dla kanoników katedralnych, w tym znanego kronikarza Jana Długosza, który nadał mu nazwę. Architektonicznie, Dom Długosza przeszedł liczne przebudowy; zachowały się w nim elementy gotyckie i renesansowe, m.in. fryzy, portale oraz gotyckie okna, a także barokowy obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem na elewacji. Budynek jest piętrowy, w kształcie podkowy ze dziedzińcem, a jego mury wykonane są z łamanego kamienia i cegły, z późniejszymi skarpami wzmocniającymi konstrukcję. Historycznie, budynek był świadkiem wielu ważnych wydarzeń, w tym wygnania Długoszów w 1461 roku oraz pożarów, które nękały Kraków. W XIX wieku Dom Długosza zamieszkiwał Stanisław Wyspiański, co przyczyniło się do jego kulturalnego znaczenia; artysta inspirował się tym miejscem w swojej twórczości. Po II wojnie światowej budynek przeszedł w ręce Papieskiej Akademii Teologicznej i obecnie stanowi siedzibę rektoratu Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Ciekawostką jest, że na południowej elewacji znajdują się tablice upamiętniające zarówno Długosza, jak i Wyspiańskiego. Historia budynku, w połączeniu z jego architekturą oraz związkiem z wybitnymi postaciami polskiej kultury, czyni Dom Długosza istotnym punktem w krakowskim krajobrazie historycznym.