Dom Oświatowy – Biblioteka Śląska

Dom Oświatowy – Biblioteka Śląska to modernistyczny budynek zlokalizowany w Katowicach przy ul. Francuskiej 12, zaprojektowany w 1928 roku przez architektów Stanisława Tabeńskiego i Józefa Rybickiego w stylu funkcjonalizmu. Budowa rozpoczęła się z inicjatywy Towarzystwa Czytelni Ludowych, które pozyskiwało środki z składek członkowskich. Kiedy prace dotarły do pierwszego piętra, zabrakło funduszy, a dalsze finansowanie zapewnił Skarb Śląski, pod warunkiem przyjęcia zbiorów biblioteki Sejmu Śląskiego, co pozwoliło na otwarcie Biblioteki Śląskiej w 1934 roku. W okresie międzywojennym w budynku funkcjonowały instytucje związane z literaturą, takie jak sekretariat Towarzystwa i zarząd okręgu. Po zakończeniu II wojny światowej Biblioteka zajęła niemal cały obiekt, w którym zorganizowano różnorodne czytelnie oraz sale wystawowe. W latach 1957-1976 w budynku działał również Śląski Instytut Naukowy. W 1998 roku Biblioteka przeniosła swoje zbiory do nowego gmachu, a część pomieszczeń wynajęła Śląskiej Wyższej Szkole Zarządzania oraz Wojewódzkiemu Urzędowi Ochrony Zabytków. Budynek został wpisany do rejestru zabytków 31 października 1991 roku. Wewnątrz, w 2014 roku, odsłonięto tablicę poświęconą Komendzie Śląskiej Chorągwi ZHP, co podkreśla jego rolę w historii regionu. Obiekt jest nie tylko przykładem ikonicznej architektury modernistycznej, ale także ważnym miejscem dla kultury i edukacji na Górnym Śląsku, z bogatą historią związaną z rozwojem czytelnictwa i kształtowaniem społeczności lokalnych.