Dom Opatów Pelplińskich w Gdańsku

Dom Opatów Pelplińskich w Gdańsku to unikatowy zabytek Starego Miasta, zbudowany w stylu niderlandzkiego renesansu na początku XVII wieku, przypuszczalnie w 1612 roku, być może według projektu Abrahama van den Blocke. Od 1686 roku kamienica należała do opactwa cysterskiego w Pelplinie, które wykorzystywało ją jako zajazd aż do kasaty opactwa w 1823 roku. W 1912 roku budynek został wykupiony przez miasto, które przeprowadziło gruntowny remont, konserwując jednak wiele pierwotnych elementów. Dom Opatów przetrwał II wojnę światową, co czyni go jednym z nielicznych zachowanych obiektów tego okresu. Architektonicznie budynek posiada bogato zdobioną fasadę, gdzie ciekawe elementy kamienne zestawione są z ceglanym murem. Szczyt budynku przyciąga uwagę dekoracyjną siatką kamiennych taśm, obeliskami i szyszkami, a także dodanym w 1912 roku orłem. W dolnej części szczytu umieszczono trzy rzeźby, natomiast gzymsy između kondygnacji są wspierane na rzeźbionych popiersiach. Wnętrze zachowało częściowo oryginalny wystrój, w tym piękną balustradę schodów ze sceną przedstawiającą Zuzannę i starców. Obecnie Dom Opatów Pelplińskich jest siedzibą Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego, ale z jego sal korzystają także studenci innych wydziałów. Ciekawostką jest, że jedna z sal, nr 116, nosi imię znanego profesora historii sztuki, Konstantego Kalinowskiego, co podkreśla kulturową wartość tego miejsca. Zespół ten nie tylko stanowi przykład architektury renesansowej, ale także pełni istotną funkcję edukacyjną, łącząc historię z współczesnością.