Dom Starościński w Radomiu

Dom Starościński w Radomiu, zlokalizowany przy ulicy Grodzkiej 8, to zabytkowy budynek o bogatej historii, sięgającej połowy XIV wieku, kiedy to stanowił część zabudowy Zamku Królewskiego. W początkowym okresie funkcjonował jako pomieszczenia gospodarcze, w tym kuchnie i pomieszczenia połączone z gankiem prowadzącym do Domu Wielkiego. Nazwa budynku wywodzi się z czasów, gdy zamek był królewską rezydencją, a Dom Starościński był siedzibą starosty, przedstawiciela króla w Radomiu. Z biegiem lat budynek przechodził różne transformacje - od przytułka dla Fabryki Wyrobów Bawełnianych w 1827 roku, po szkołę elementarną od 1848 roku. Pierwotny gmach został rozebrany w połowie XIX wieku, a na jego fundamentach wzniesiono obecny budynek, który przetrwał do dziś. W 1939 roku pełnił funkcję Muzeum Miejskiego, a po II wojnie światowej był zajmowany przez pogotowie opiekuńcze. W wyniku archeologicznych badań oraz remontu zakończonego w 2012 roku, Dom Starościński stał się siedzibą Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk oraz Zespołu Naukowego do Badań Dziejów Radomia. W piwnicach urządzono wystawę z eksponatami z wykopalisk w obszarze Miasta Kazimierzowskiego. Architektonicznie, to dwukondygnacyjna kamienica z dziewiętnastowiecznym charakterem, nakryta mansardowym dachem, z bogato zdobionymi fasadami. Dookoła budynku znajdują się skwery, w tym z makietą przedstawiającą Zamek Królewski w formie z XVII wieku, co podkreśla zarówno kulturalną, jak i historyczną wartość tego miejsca. Dom Starościński jest nie tylko istotnym punktem na mapie Radomia, ale również miejscem, gdzie historia i archeologia spotykają się z codziennym życiem mieszkańców.