Dom Studencki „Pancernik” we Wrocławiu

Dom Studencki „Pancernik” to modernistyczny wielorodzinny budynek mieszkalny we Wrocławiu, zlokalizowany przy ul. Tramwajowej 2b. Został zaprojektowany przez architekta Adolfa Radinga w 1929 roku jako część eksperymentalnego osiedla w ramach wystawy „Mieszkanie i Miejsce Pracy”. Budynek, mimo swojego nowatorskiego podejścia do przestrzeni mieszkalnej, został skrytykowany za liczne niedociągnięcia, takie jak niefunkcjonalność mieszkań oraz niewłaściwe doświetlenie. Krytycy odnosili się również do idei wspólnoty mieszkańców, uznając ją za utopię. Budynek, pierwotnie planowany jako wieżowiec, ostatecznie nie przekroczył trzech kondygnacji z powodu ograniczeń budowlanych oraz braku funduszy, jednak miałby być jednym z najwyższych budynków mieszkalnych w Europie. Mieszkania zaprojektowane przez Radinga miały dawać możliwość elastycznego dostosowywania przestrzeni do potrzeb lokatorów, co było nowością w tamtym czasie. Po II wojnie światowej budynek został zaadaptowany na akademik Uniwersytetu Wrocławskiego, pełniąc tę rolę aż do 2012 roku, kiedy to zakończono jego działalność. W toku swojej historii budynek przeszedł liczne zmiany i remonty, w tym jeden na początku XXI wieku, który zmodernizował jego wygląd zewnętrzny. Warto zwrócić uwagę, że w przedwojennym „Pancerniku” mieszkało wielu artystów, co przyczyniło się do jego kulturowego znaczenia oraz pozycji w historii architektury Wrocławia. W 2014 roku Uniwersytet Wrocławski zdecydował o sprzedaży obiektu, który pozostaje nieużytkowany.