Dom towarowy Solpol

Dom towarowy Solpol, zbudowany w latach 1992-1993 we Wrocławiu, stał się symbolem postmodernistycznej architektury w Polsce. Zajmował narożną działkę przy ulicy Świdnickiej i charakteryzował się pięcioma kondygnacjami, z żelbetową konstrukcją szkieletową oraz jaskrawymi elewacjami pokrytymi ceramicznymi płytami w żółtym, różowym i beżowym kolorze. Obiekt wzbudzał kontrowersje ze względu na swoją nowoczesną formę oraz brak harmonii z sąsiadującym gotyckim kościołem. Krytycy zwracali uwagę na nieprzystawalność regionalnej architektury do zabytków, podczas gdy zwolennicy projektu, w tym prof. Jerzy Rozpędowski, argumentowali, że zestawienie kontrastujących stylów może być korzystne i podkreślać wartość obu budynków. Wnętrze Solpolu zaprojektowano w sposób umożliwiający elastyczne zagospodarowanie przestrzeni handlowej, co pozwalało na łatwą adaptację. Obiekt zyskał reputację nowoczesnego centrum handlowego, które oferowało różnorodne usługi, w tym sklepy samoobsługowe i biura. Z biegiem lat znaczenie Solpolu malało w obliczu wyłaniania się nowych centrów handlowych, a ostatecznie, w 2022 roku, budynek został rozebrany. Historia Solpolu była również związana z jego właścicielem, Zygmuntem Solorzem, który planował dalszą rozbudowę terenu. Mimo krytyki społecznej dotyczącej wyburzenia, budowla doczekała się licznych protestów oraz prób ochrony konserwatorskiej. Wartością dodaną projektu była możliwość wpisania go do rejestru zabytków, co jednak zostało odrzucone przez konserwatora. Solpol, swoimi zgeometryzowanymi formami, jaskrawymi kolorami oraz unikalnym stylem, pozostaje ważnym punktem w historii współczesnej architektury Wrocławia i świadkiem zmieniającej się rzeczywistości urbanistycznej miasta.