Dorkowa Skała

Dorkowa Skała to wychodnia skalna położona w południowej części Beskidu Śląskiego, w okolicach szczytu Szarculi, na grzbiecie prowadzącym od przełęczy Kubalonka. Ma postać mocno zerodowanej, szerokiej ambony skalnej o wysokości 6-8 m, z głęboką niszą u podstawy. Tworzą ją warstwy grubych zlepieńcowatych piaskowców kwarcowo-skaleniowych z kredy, charakteryzujących się rdzawej barwy. Dorkowa Skała jest znana wśród lokalnej ludności od dawna, a jej nazwa wywodzi się prawdopodobnie od imienia Dorota, co wiąże się z legendą o córce baczy, która zginęła w walce o tereny wypasowe. Wspinacze mogą spróbować swoich sił na 12 prostych drogach o różnej trudności, głównie na wędkę, chociaż niektóre z nich są przewieszone. Skała uznawana jest za zabytek przyrody od 1958 roku i leży w granicach Parku Krajobrazowego Beskidu Śląskiego. W okolicy przebiega czerwony szlak turystyczny, który łączy Kubalonka, Dorkową Skałę i schroniska na Stecówce, co czyni to miejsce atrakcyjnym zarówno dla wspinaczy, jak i turystów pieszych. Ciekawostką jest wieczne zarośnięcie niektórych fragmentów, co może zniechęcać do eksploracji, mimo że teren oferuje ciekawe wyzwania dla miłośników wspinaczki.