Dulcza Wielka

Dulcza Wielka to wieś położona w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, która historycznie powstała w XIV wieku jako „Dolszcza”. Z biegiem lat, nazwa przeszła przemiany, a wieś stała się znana jako Dulcza Wielka. Jej rozwój związany był z rodami Sulimów, Ligęzów i Radziwiłłów, a pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1399 roku. Dulcza Wielka posiadała charakterystyczny wygląd osady łańcuchowej, z domami wzdłuż drogi. W XIX wieku wieś była stosunkowo dużą miejscowością z ponad 1500 mieszkańcami, a w 1860 roku funkcjonowała szkoła jednoklasowa. Różnorodność przysiółków, takich jak Bielizny czy Zagórze, świadczy o szerokim rozwoju przestrzennym wsi. W okresie II wojny światowej Dulcza Wielka została zniszczona w 95%, co doprowadziło do niemal całkowitej utraty zabudowy, w tym kościoła parafialnego. Po wojnie, w 1951 roku, rozpoczęto budowę nowego kościoła, ukończonego w 1956 roku. W roku 1938 wieś zyskała samodzielną parafię pw. Trójcy Przenajświętszej. Podczas międzywojnia, dzięki postaci Jana Leyko, lokalna szkoła zyskała na znaczeniu kulturowym. Dulcza Wielka kilkakrotnie zmieniała przynależność administracyjną, a ostatecznie w 1999 roku włączono ją do województwa podkarpackiego. We wsi działa LKS Jamnica oraz Ochotnicza Straż Pożarna. Interesującym elementem przyrody jest lipa drobnolistna, mająca około 150-170 lat, stanowiąca lokalną atrakcję. Współczesna Dulcza Wielka łączy w sobie tradycje historyczne i społeczno-kulturowe, stanowiąc ważny element lokalnego dziedzictwa.