Dworek w Grabonogu

Dworek w Grabonogu to zabytkowy, klasycystyczny obiekt znajdujący się we wsi Grabonóg, w powiecie gostyńskim, w województwie wielkopolskim. Historia dworku jest bogata, a jego właściciele zmieniali się na przestrzeni lat, w tym m.in. Górkowie, Czarnkowscy, Mielżyńscy, Wilkońscy oraz Bojanowscy. Prawdopodobnie został zbudowany około 1800 roku za czasów rodziny Wilkońskich. Po śmierci Wincentego Wilkońskiego, majątek przeszedł w ręce Apolinarego Lossowa, który w 1868 roku przeprowadził modernizację, przekształcając stary dworek w oficynę. Dobra pozostały w rękach rodziny Lossow do 1939 roku, a obecnie mieści się tu muzeum etnograficzne imienia Edmunda Bojanowskiego. Wokół dworku rozciąga się park o powierzchni 2,17 ha z dwoma stawami, co dodaje uroku temu miejscu. Architektura dworku jest charakterystyczna, ma prostokątny plan i parterową konstrukcję szkieletową wypełnioną gliną i cegłą. Nad przednią elewacją wznosi się piętrowy ryzalit z drewnianymi pilastrami w porządku doryckim, a czterospadowy dach pokryty jest gontem. Główne wejście prowadzi do sieni z drewnianym stropem, wspartej na dwóch drewnianych kolumnach. Ciekawym aspektem historycznym jest związana z dworkiem postać błogosławionego Edmunda Bojanowskiego, który urodził się w 1814 roku i mieszkał tu do 1857 roku. W muzeum znajduje się pokój poświęcony jego pamięci, z pamiątkami ofiarowanymi przez Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny, co podkreśla kulturalne i religijne znaczenie tego miejsca.