Dyrekcja Kolei w Gdańsku

Dyrekcja Kolei w Gdańsku jest terytorialnym organem zarządzania koleją z siedzibą w zabytkowym gmachu przy ul. Dyrekcyjnej 2-4. Historia zarządzania kolejami w tym obszarze sięga 1852 roku, gdy działał lokalny Zarząd Wykonawczy Kolei Królewskich. W 1895 roku utworzono Królewską Dyrekcję Kolei, która funkcjonowała do 1919 roku. Po utworzeniu Wolnego Miasta Gdańska w 1921 roku, zarządzanie kolejami przeszło w polskie ręce, prowadząc do utworzenia Dyrekcji Kolei Państwowych w Gdańsku, przekształcanej kilkukrotnie w kolejnych latach. W 1933 roku dyrekcja przeniesiona została do Torunia, a w Gdańsku pozostało jedynie Biuro Gdańskie PKP. Budynek Dyrekcji stał się jednym z najważniejszych centrów życia polskiego w Wolnym Mieście Gdańsku, był siedzibą wielu polskich instytucji i stowarzyszeń, w tym klasztoru Sióstr Dominikanek. Po wybuchu II wojny światowej, zarządzanie koleją przejęła Dyrekcja Kolei Rzeszy, a po wojnie wróciło do PKP, z tymczasową siedzibą w Bydgoszczy. W latach 70. XX wieku budynek przeszedł pożar, ale został szybko odbudowany. Zmiany strukturalne miały wpływ na przyszłość gmachu; w latach 1979-2008 mieścił się tu Ośrodek Muzealny Kolejnictwa. Architektonicznie, siedziba zbudowana w latach 1911–1914 o powierzchni 3700 m², była przystosowana dla 500 urzędników i charakteryzowała się bogato zdobioną elewacją. Wśród prezesów dyrekcji znajdują się znane postacie, takie jak Tadeusz Czarnowski i Dominik Adamek. Gmach dyrekcji odgrywał istotną rolę w historii kolei w regionie oraz polskiej obecności w Gdańsku przed II wojną światową. Współcześnie budynek jest świadkiem wielu zmian w zarządzaniu infrastrukturą kolejową i stanowi ważny element dziedzictwa architektonicznego oraz kulturowego Gdańska.