Fort III Twierdzy Toruń

Fort III Twierdzy Toruń, znany również jako Werk L'Estocq, a obecnie imienia Stanisława Jabłonowskiego, został zbudowany w latach 1888–1890 jako schron piechoty. Pierwotnie był to niewielki fort, który wkrótce po zakończeniu budowy przeszedł rozbudowę, w wyniku której zyskał dodatkowe stanowiska dla piechoty i artylerii, w tym cztery otwarte stanowiska bateryjne kal. 120 mm. Ważnym elementem architektonicznym fortu były wał ziemny i mokra fosa, która samoczynnie wypełniała się wodą. Fort III pełnił kluczową rolę w obronie dworca Toruń-Mokre oraz kontrolował linię kolejową do Iławy. W sąsiedztwie znajduje się Długa Bateria, co podkreśla strategiczne znaczenie obszaru. W 1908 roku fort przeszedł modernizację, podczas której zamurowano część okien i wzniesiono mury trawersowe, a także zbudowano stanowiska dla większych dział. Po II wojnie światowej fort stracił część swojej pierwotnej struktury – fosa jest obecnie częściowo zasypana, a wał zniwelowany, jednak dzięki działalności gospodarczej prowadzonej od lat 90. XX wieku, wiele elementów fortu jest dobrze zachowanych. Ciekawostką jest, że fort jest także miejscem, które daje wgląd w historiczną architekturę militarną, ilustrując rozwój strategii obronnych i technik inżynieryjnych tamtej epoki. Dziś fort III jest nie tylko obiektem historycznym, ale także punktem zainteresowania dla turystów oraz miłośników historii.