Fort VI Twierdzy Toruń

Fort VI Twierdzy Toruń, znany wcześniej jako Zwischenfort IV a, a później imieniem Dohna, został zbudowany w latach 1887–1890 w stylu neogotyckim z cegły i betonu, na planie pięciokąta. Jego głównym celem było uzupełnienie północnej linii umocnień Torunia oraz obrona trasy na Chełmno. Fort, chociaż niewielki w porównaniu do innych fortów tej linii, był nowoczesny i odporny na ostrzał z dział kal. 150 mm, co czyniło go istotnym elementem wojskowej architektury tamtego okresu. W latach 1912–1914 fort przeszedł modernizację, w ramach której zabetonowano okna, wymieniono urządzenia mechaniczne oraz wprowadzono instalację elektryczną. Dalsze prace obejmowały także utworzenie trawersu oraz poprawę komunikacji z wałem, a także zieleń maskującą. Po I wojnie światowej, w 1920 roku fort przeszedł pod zarząd Wojska Polskiego, a w 1924 roku został przekształcony w magazyn sprzętu saperskiego dla Zarządu Fortecznego Toruń. Fort VI stanowi interesujący przykład architektury obronnej z końca XIX wieku, w której zastosowano nowoczesne materiały budowlane i technologie, a jego historia ilustruje zmieniające się potrzeby militarne i administracyjne w regionie. Ciekawostką jest, że mimo swojego militarnego przeznaczenia, fort i jego otoczenie może budzić zainteresowanie także ze względu na walory krajobrazowe oraz potencjał turystyczny, zważywszy na jego lokalizację oraz historyczne znaczenie w kontekście obronności Torunia.