Fort XIV Twierdzy Toruń

Fort XIV Twierdzy Toruń im. Józefa Bema, znany pierwotnie jako VIa Hermann Balk, to fort artyleryjski zbudowany w latach 1888–1892. Zlokalizowany przy ulicy Włocławskiej, stanowił część południowej linii obrony Torunia. Jego architektura opiera się na cegle i betonie, a z dwóch dział można było prowadzić ogień na odległość do miejscowości Czerniewice-Brzoza. W okresie międzywojennym, fort nosił imię Józefa Dwernickiego, a w latach 1920–1926 przeszedł nieznaczny remont konserwacyjny. Otoczony mokrą fosą i płotem fortecznym, pełnił funkcje składu amunicji zarówno w czasach pruskich, jak i po odzyskaniu niepodległości przez Polskę. W czasie II wojny światowej fort był wykorzystywany jako szpital dla niemieckich jeńców wojennych pochodzących z krajów zachodnich. Po wojnie fort został przejęty przez prywatnego właściciela na początku XXI wieku. Obiekt, łączący w sobie walory architektoniczne oraz bogatą historię, stanowi ważny element dziedzictwa kulturowego Torunia, a jego dzieje odzwierciedlają złożone losy regionu w różnych okresach historycznych. Ciekawostką jest, że fort przez długi czas był nie tylko obiektem militarnym, ale i świadkiem wielu ważnych wydarzeń, co czyni go interesującym miejscem dla miłośników historii.