Główna

Główna, dzielnica Poznania, leży na prawym brzegu Warty i jest częścią obszaru, który obejmuje także Nadolnik. Nazwa Główna związana jest z rzeką Główną oraz położeniem terenu, które sprzyjało osadnictwu. Historia Głównej sięga schyłku epoki lodowcowej, a ślady osadnictwa odnaleziono datowane na 5000 lat. Dzielnica ma bogatą historię, była miejscem osady biskupów poznańskich oraz rozkwitu przemysłu wodnego i papierniczego w XVI i XVII wieku. W XVIII wieku Główna zatraciła walory wiejskie z powodu pruskich konfiskat majątków kościelnych. W XIX wieku zaczęła się industrializacja, co doprowadziło do przybycia zakładów przemysłowych takich jak zakłady metalurgiczne, fabryki łożysk czy chemiczne. W 1925 roku Główna została włączona do Poznania, co przyczyniło się do rozwoju infrastruktury. Architektonicznie Główna zachowała swój małomiasteczkowy charakter z obiektami takimi jak neobarokowy kościół Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, zabytkowe domy i kapliczki. Dzielnica doświadczyła periodów rozwoju i stagnacji, a w XX wieku była miejscem życia zróżnicowanych społeczności, w tym Romów. Podczas II wojny światowej Główna była miejscem obozów dla Polaków i Żydów, co upamiętnia pomnik. W obecnych czasach Główna korzysta z komunikacji miejskiej, a jej rozwój architecturalny jest stymulowany przez plany urbanistyczne. W dzielnicy żyły znane postacie, takie jak Tadeusz Kirschke, kapelan Wolnej Europy, czy Aleksander Studniarski, działacz antykomunistyczny. Główna to miejsce z bogatą historią, ciekawej architektury i kulturowych tradycji, wciąż rozwijające się w ramach nowoczesnego Poznania.