Garb Włodawski

Garb Włodawski to mezoregion fizycznogeograficzny we wschodniej Polsce, będący częścią Polesia Podlaskiego. Położony jest między Zaklęsłością Sosnowicką a Równiną Łęczyńsko-Włodawską, granicząc od wschodu z Doliną Środkowego Bugu, co stanowi jednocześnie granicę państwową z Białorusią. Region charakteryzuje się płaską, asymetryczną wysoczyzną polodowcową, która stromo opada ku południu, osiągając w najwyższym punkcie 212 m n.p.m. Podłoże regionu składa się z zdenudowanej gliny zwałowej i margli kredowych, a jego powierzchnię przecinają głębokie rynny erozyjne. Region jest odwadniany przez niewielkie cieki, głównie Włodawkę i Hankę, a wody gruntowe występują w plejstoceńskich osadach glacjalnych oraz holoceńskich. Gleby w Garbie Włodawskim to głównie bielicowe, rdzawe oraz płowe, co sprzyja występowaniu różnorodnych ekosystemów. Ponad 50% powierzchni regionu pokrywają lasy, z dominującymi bory mieszane sosnowo-dębowe, a także grądy i suboceaniczne bory sosnowe. Mimo przewagi terenów leśnych, Garb Włodawski jest obszarem typowo rolniczym. Najważniejszą miejscowością jest Włodawa, która dała nazwę regionowi. Włodawa ma bogatą historię, w której odzwierciedlają się różnorodne wpływy kulturowe, widoczne w architekturze i tradycjach lokalnych. Ciekawostką jest, że region pełni rolę istotnego elementu w ochronie bioróżnorodności, będąc miejscem występowania rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Region łączy w sobie wartości przyrodnicze z aspektem kulturowym, co czyni go interesującym punktem na mapie Polski.