Giecz

Giecz to wieś w województwie wielkopolskim, stanowiąca jeden z najstarszych ośrodków grodowych w Polsce, datowany na około 865 rok. W związku z początkami państwa polskiego oraz pierwszymi Piastami, Giecz pełnił przez długi czas kluczową rolę jako ośrodek administracyjny i obronny. Nazwa Giecz pojawia się w "Kronice polskiej" Galla Anonima, w kontekście polskich sił wojskowych Bolesława Chrobrego. W okresie pierwsze osady pojawiły się na przełomie VIII i IX wieku. Gród był zbudowany na planie koła lub elipsy i otoczony wałem, mogącym pomieścić silny garnizon wojów. W X wieku Giecz ewoluował, zyskując nowe umocnienia, a także wpływy z handlu, dzięki czemu stał się kluczowym punktem na szlakach prowadzących do Europy Zachodniej i Morza Śródziemnego. W drugiej połowie X wieku planowano budowę palatium oraz kaplicy, lecz z nieznanych przyczyn prace zostały przerwane. W Gieczu znajdowały się również ważne budowle sakralne, takie jak kościół św. Jana Chrzciciela, który mógł nadal pełnić istotną funkcję religijną. W XIV wieku, w wyniku najazdów i zmian w szlakach handlowych, Giecz zaczął podupadać, a jego znaczenie zmalało na rzecz okolicznych miast. W 1253 roku zorganizowano zjazd książąt wielkopolskich, co świadczy o znaczeniu Giecza. W XIV wieku gród prawdopodobnie opustoszał, a obszar grodziska przekształcono w wieś, której rozwój doprowadził do powstania okolicznych osad. W XX wieku rozpoczęto badania archeologiczne, które ujawniły bogaty zbiór znalezisk, w tym cmentarzysko z przełomu XI i XII wieku. Wśród zabytków Giecza wyróżnia się grodzisko z zachowanymi fragmentami wałów, fundamentami palatium oraz barokowym kościołem św. Jana Chrzciciela. Znaleźć tu można również kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Giecz to miejsce, które łączy w sobie bogatą historię, zachowane zabytki architektoniczne oraz tajemnice związane z początkami państwa polskiego.