Gmach Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu przy ul. Karola Szajnochy

Budynek Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu, zlokalizowany przy ul. Karola Szajnochy, jest istotnym przykładem architektury neogotyckiej z lat 1887-1891, zaprojektowanym przez Richarda Plüddemanna. Gmach, o powierzchni użytkowej 1243 m², charakteryzuje się zwartą, wysoką bryłą, czworoboczną wieżą zegarową oraz bogato zdobioną elewacją z elementami romańskimi. Na parterze znajdują się duże ostrołukowe okna, natomiast wyższe kondygnacje zdobią różnorodne okna z kamiennymi maswerkami. Budynek pełnił funkcje Miejskiej Kasy Oszczędności oraz Biblioteki Miejskiej, co miało na celu centralizację wrocławskich zbiorów bibliotecznych. Po II wojnie światowej, w 1945 r. obiekt przeszedł pod polską administrację, a w 1946 r. został przekazany Uniwersytetowi Wrocławskiemu. Po zakończeniu budowy nowego gmachu biblioteki w 2012 roku, stary budynek został wystawiony na sprzedaż. Ciekawostką jest, że w XIX wieku wrocławska gospodarka przeżywała dynamiczny rozwój, co spowodowało powstanie wielu banków i instytucji. Budowa Miejskiej Kasy Oszczędności, czwartej tego typu w Niemczech, była odpowiedzią na rosnące potrzeby lokalnego rynku. Warto także zwrócić uwagę na liczne detale rzeźbiarskie, takie jak figura św. Parsymonii oraz kolorowe witraże, które wzbogacają wnętrza budynku. Obiekt jest nie tylko świadectwem historycznym, ale także ważnym miejscem kulturalnym, które łączy tradycję biblioteczną i bankową Wrocławia.