Gmach Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej

Gmach Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, usytuowany przy ul. Koszykowej 55 w Warszawie, jest ważnym punktem w historii polskiej architektury, pełniącym tę rolę nieprzerwanie od 1915 roku. Zbudowany w latach 1905−1913 według projektu Antoniego Jabłońskiego-Jasieńczyka dla V Rządowego Gimnazjum Męskiego, charakteryzuje się wczesnomodernistyczną formą z secesyjną dekoracją. Budynek, wzniesiony z innowacyjnych technik budowlanych, składa się z dwóch trójkondygnacyjnych skrzydeł oraz narożnego bloku z obszerna klatką schodową. W architekturze gmachu widoczne są wpływy rosyjskie i elementy secesyjne, takie jak arkady i ornamentalne detale. W historii Wydziału ważne postaci to m.in. Oskar Sosnowski, który na zawsze wpłynął na kształtowanie architektury polskiej, oraz Stefan Bryła, rozstrzelany przez hitlerowców. W czasie II wojny światowej gmach stał się siedzibą konspiracyjnej pracowni. Po wojnie uczelnia przyciągnęła znaczących twórców, którzy przyczynili się do odbudowy kraju oraz rozwijania polskiego myślenia architektonicznego. Współcześnie Wydział Architektury pozostaje jednym z największych ośrodków nauki w dziedzinie architektury i urbanistyki w Polsce, kształcąc ponad 1000 studentów. Budynek przeszedł wiele modernizacji, które wpłynęły na jego układ funkcjonalny oraz estetykę, jednak był chroniony jako zabytek. Na terenie gmachu znajdują się również ważne symbole, jak tablica pamiątkowa Oskara Sosnowskiego oraz fragment mozaiki z Soboru św. Aleksandra Newskiego. Ciekawostką jest, że historia gmachu jest związana z metodą adaptacji zagranicznych projektów, co świadczy o współczesnych praktykach architektonicznych tamtej epoki. Gmach Wydziału Architektury nie jest jedynie miejscem nauki, ale też ważnym elementem kultury architektonicznej i historycznej Warszawy.