Hurko

Hurko, wieś w województwie podkarpackim, o bogatej historii sięgającej czasów paleolitu, znajduje się w zakolu rzeki San, w pobliżu Przemyśla. Osadnictwo na tych terenach datowane jest na czasy kultury łużyckiej oraz późniejszych epok, kiedy to obszar ten był zamieszkiwany przez Celtów oraz ludność związana z kulturą przeworską. W średniowieczu Hurko było częścią Rusi i miejsca kolonizacji oraz intensywnych kontaktów handlowych. Na przełomie XVI i XVII wieku wieś doświadczała najazdów zewnętrznych sił, takich jak Tatarzy czy Turkowie. Pierwsza znana wzmianka o cerkwi w Hurku pochodzi z 1510 roku, a wieś w XVIII wieku nosiła nazwę Hurko Wielkie. W regionie powstały też kolejne osady, w tym Hureczko. W II połowie XVII wieku ród Charczewskich był właścicielem ziemi, urządzając piękne ogrody wokół dworu. W XIX wieku, po przejęciu majątku przez Skarbków-Borowskich, zbudowany został nowy murowany dwór, a w 1865 cerkiew. I wojna światowa przyniosła zniszczenia i ewakuację ludności, a II wojna światowa wiązała się z okupacją i represjami. Po wojnach, wieś podjęła wysiłki na rzecz odbudowy; zakonnicy z o. Saletynów przekształcili dwór na klasztor, rozwijając lokalne instytucje edukacyjne. Hurko pełniło także funkcję ważnego punktu w historii lokalnych wspólnot religijnych i kulturowych, a także znaczących wydarzeń militarnych. Ciekawe są rozważania nad genezą nazwy miejscowości, która może nawiązywać do herbu rodowego lub lokalnych ukształtowań terenu, określanych mianem „horki”. Wśród znanych osób pochodzących z Hurka wymienić można Kazimierza Dańczaka, podporucznika AK oraz Josypa Łozynśkiego, ukraińskiego naukowca i publicystę.