Kamienica Pod Złotą Koroną we Wrocławiu

Kamienica Pod Złotą Koroną, znana jako Haus zur Goldenen Krone, to historyczny budynek zlokalizowany na wrocławskim rynku, będący jednym z pierwszych przykładów śląskiego renesansu. Jej historia sięga XV wieku, kiedy to w 1471 roku znajdowała się tam winiarnia. Kamienica przeszła znaczące zmiany w latach 1521-1528 pod kierunkiem kupca Johana von Holtza, który zatrudnił włoskiego architekta Vincenzio da Parmataro. Zmodernizowany budynek miał charakterystyczny plan prostokątny, cztery kondygnacje oraz finezyjnie zdobione elewacje, w tym bogato rzeźbiony portal, który został przeniesiony podczas przebudowy. W kolejnych latach kamienica była rozbudowywana, a na przełomie wieków XVI i XVII połączono ją z sąsiednimi domami. Elewacja była bogato dekorowana polichromiami do końca XVII wieku, a w XIX wieku funkcjonowała tam resursa oraz bank. W 1904 roku kamienica została rozebrana, a w jej miejscu powstał nowoczesny dom towarowy Goldene Krone, utrzymany w secesyjnej stylistyce, który przetrwał do zniszczeń II wojny światowej. Po wojnie przez krótki czas zachowały się jedynie trwałe elementy konstrukcyjne, a parter szybko zagospodarowano na sklepy i usługi. W latach 1957-1960 budynek odbudowano na wzór pierwotny z nowym portalem. Dziś w kamienicy znajdują się biura oraz bank, a architektura obiektu wciąż nawiązuje do weneckiego stylu Pietra Lombardo, podkreślając jego historyczną wartość i bogate dziedzictwo kulturowe Wrocławia. Ciekawostką jest fakt, że w latach 50. XX wieku w elewację wkomponowano ceramiczną dekorację, w tym złotą koronę, co nawiązuje do pierwotnej nazwy budynku.