Kanał Bródnowski

Kanał Bródnowski, znajdujący się w Warszawie, został wykopany w II połowie XIX wieku jako kanał odwadniający bagniste tereny dawnych rzek Brodni i Rewy. W wyniku budowy Kanału Żerańskiego w latach 60. XX wieku kanał podzielono na dwie części: Kanał Bródnowski (Górny) oraz Kanał Bródnowski Dolny. Rewitalizacja Kanału Bródnowskiego rozpoczęła się w 2009 roku, kiedy to władze Targówka zainicjowały działania mające na celu uporządkowanie administracyjne i techniczne kanałów w Warszawie. W efekcie powstała dokumentacja techniczna, która ujawniła zły stan kanałów, ich niedrożność i zanieczyszczenie nielegalnymi ściekami. W latach 2010-2011 przeprowadzono prace regulacyjne, które obejmowały szeroki zakres działań, od odmulania po budowę parkany faszynowe. W 2012 roku zrewitalizowano Kanał Zaciszański, a później Kanał Drewnowski. Na Targówku Fabrycznym powstał zbiornik retencyjny Zalew Bardowskiego, mający wiele funkcji, od przeciwpowodziowej po rekreacyjną. Otoczenie kanałów zostało zagospodarowane, tworząc miejsca rekreacyjne, takie jak skwery, place zabaw, a nawet przestrzeń edukacyjną dla dzieci, z uwagi na różnorodność roślinności przyciągającej dzikie zwierzęta. Kanał Bródnowski Górny, o długości około 10,94 km, odbierał wcześniej ścieki przemysłowe, jednak od zakończenia działalności zakładów przemysłowych jego stan sanitarny uległ poprawie, co pozwoliło na pojawienie się w nim ryb i lokalnych organizmów. Obecnie zasilany jest jedynie wodami podeszczowymi, bez naturalnych dopływów. Kanał Bródnowski Dolny, długi na około 16 km, prowadzi do rzeki Narwi, a jego koryto prowadzi przez wiele warszawskich osiedli oraz gminę Nieporęt. W ramach rewitalizacji planowane są dalsze działania, w tym budowa nowych ścieżek pieszych i rowerowych, a także przystanic dla kajaków. Działania te nie tylko poprawiają stan techniczny kanałów, ale także stają się częścią kulturalnego i rekreacyjnego krajobrazu stolicy. Kanalizacja ta, mająca swoje korzenie w XIX wieku, łączy historię z nowoczesnymi potrzebami mieszkańców, pełniąc funkcje ekologiczne oraz społeczne, i staje się przykładem rewitalizacji przestrzeni publicznych oraz zrównoważonego rozwoju.