Kaplica Heinzlów

Kaplica Rodziny Heinzlów, usytuowana na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi, jest nie tylko cennym zabytkiem architektury neorenesansowej, ale również świadectwem historii łódzkiego przemysłu. Zbudowana w latach 1899–1903 na zlecenie Pauliny z Volkmanów, wdowy po jednym z największych łódzkich fabrykantów, jest dziełem berlińskiego architekta Franza Schwechtena. Kształt kaplicy nawiązuje do kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu i stanowi jedno z ostatnich tego typu mauzoleów w Polsce. Budowla ma prostokątny plan z przybudowaną absydą, a jej głównym wejściem jest dorycki portyk z ozdobnymi dębowymi drzwiami, nawiązującymi do włoskich wzorów. Ściany zewnętrzne zdobione są rustyką i pseudokolumnami, a wnętrze wykonane z kremowego piaskowca szydłowieckiego. W przeszłości w kaplicy znajdował się marmurowy posąg Juliusza Heinzla, który obecnie jest zaginiony. Wnętrze prowadzi do krypty, a na szczycie kopuły wznosi się krzyż. Kaplica nie tylko upamiętnia rodzinę Heinzlów, ale także stanowi istotny element kulturowego dziedzictwa Łodzi, łącząc architekturę i historię regionu. Ciekawostką jest, że dolne partie murów rozdzielają parapety z płaskorzeźbami aniołów, co podkreśla wyjątkowe detale artystyczne w tym budynku.