Karny obóz pracy w Treblince

Karny obóz pracy w Treblince, znany również jako Treblinka I, istniał w latach 1941-1944 i funkcjonował głównie jako miejsce przymusowej pracy dla osób oskarżonych o przestępstwa gospodarcze i kryminalne. Obóz powstał przy żwirowni w gminie Kosów i był częścią większej infrastruktury wykorzystywanej przez niemieckie władze okupacyjne. Warunki życia w obozie były skrajnie ciężkie, więźniowie cierpieli na głód, choroby oraz brutalne traktowanie ze strony strażników. Oprócz Polaków, w obozie przetrzymywano także Żydów, w tym fachowców, rzemieślników oraz rodziny ukrywających Żydów. Liczba więźniów, którzy przeszli przez obóz szacowana jest na około 20 tysięcy, z czego około 10 tysięcy zmarło lub zostało zamordowanych. Po zakończeniu II wojny światowej teren obozu był przez wiele lat nieupamiętniony i narażony na profanację. W 1964 roku odsłonięto mauzoleum upamiętniające ofiary obu obozów, w tym pomnik ofiar karnego obozu pracy. Obecnie Muzeum Treblinka organizuje wydarzenia rocznicowe oraz prowadzi badania archeologiczne, a także posiada stałą wystawę poświęconą historii lokacji. Ciekawostką jest to, że wiele z budynków obozowych i ich pozostałości zostało zabezpieczonych do współczesności, a teren stał się miejscem refleksji nad historią oraz pamięci ofiar Holokaustu.