Katedra Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rzeszowie

Katedra Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rzeszowie, znana również jako Katedra Rzeszowska, jest wyjątkowym kościołem usytuowanym przy Al. W. Sikorskiego, w południowo-wschodniej części miasta. Zbudowana jako wotum dziękczynne za 600-lecie diecezji przemyskiej, jest pierwszą świątynią w Rzeszowie postawioną po II wojnie światowej. Jej historia sięga 1969 roku, kiedy to na terenie Nowego Miasta zaczęto organizować punkty katechetyczne. Przez lata, pomimo represji ze strony władz, udało się zbudować tymczasowe kaplice, a w 1974 roku uzyskano zgodę na budowę stałego kościoła. Kamień węgielny poświęcono w 1980 roku, a konsekracji dokonał Jan Paweł II w 1991 roku. 25 marca 1992 r. kościół podniesiono do rangi katedry, a ingres pierwszego biskupa rzeszowskiego, Kazimierza Górnego, miał miejsce w kwietniu tego samego roku. Katedra, o powierzchni 2600 m², ma konstrukcję żelbetową obudowaną cegłą, zaprojektowaną przez zespół z Politechniki Krakowskiej pod kierunkiem prof. Witolda M. Cęckiewicza. Jej unikalny kształt nawiązuje do symboliki chrześcijańskiej, przypominając serce i okręt. Monumentalne brązowe wrota zaprojektowane przez Zofię Mitał-Szczepańską przedstawiają nie tylko wydarzenia z historii kościoła, ale również wybitne postacie w polskim kościele. We wnętrzu katedry można podziwiać witraże projektu Zygmunta Czyża, które nie zawierają przedstawień figuralnych, lecz symboliczne motywy związane z Droga Krzyżową. Katedra Rzeszowska jest także organizatorem corocznego Letniego Festiwalu Muzycznego, rozpoczętego w 1992 roku. W katedrze znajdują się organy zbudowane w 1991 roku, które mają 36 głosów. Na dzwonnicy wiszą cztery dzwony. Ciekawostką jest płyta pamiątkowa poświęcona Polakom zesłanym na Sybir, którą odsłonił Jan Paweł II w 1991 roku. Katedra stanowi ważny element życia religijnego i kulturalnego regionu, łącząc w sobie bogatą historię, architekturę i sztukę.