Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela w Krakowie

Klasztor Norbertanek w Krakowie, znany również jako kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela, powstał w II połowie XII wieku, a jego konsekracja miała miejsce prawdopodobnie w 1181 roku. Fundatorem klasztoru był rycerz Jaksa Gryfita, który, po powrocie z wyprawy krzyżowej, wybudował tu kościół oraz klasztor. Klasztor, do którego należą najstarsze żeńskie zgromadzenie zakonne w Polsce, przeszedł wiele przemian, w tym zniszczenia podczas najazdów tatarskich oraz pożarów w XV i XVI wieku. Obecny kształt budowli to efekt przebudowy z lat 1596-1626, kiedy jej ksieniami były Brygida i Magdalena Otffinowskie. Architektura obiektu łączy elementy romańskie i barokowe, a wnętrze zdobią m.in. barokowe ołtarze i klasycystyczna kolumnada. Klasztor, otoczony legendami, jest jednym z najbardziej cenionych zabytków Krakowa, posiadającym wartościowe zbiory rękopisów i tkanin artystycznych. Wokół klasztoru krąży wiele tradycji, w tym odpust Emaus, który odbywa się co roku w Poniedziałek Wielkanocny, oraz procesja Arcybractwa Męki Pańskiej. Związane z klasztorem są też legendy, m.in. o dzwonie topielców, który odzywał się wzywając siostry na modlitwę za dusze utonionych kupców. W XX wieku klasztor został otoczony nowoczesnymi zmianami, w tym regulacją Rudawy, co wywołało kontrowersje wśród miłośników zabytków. Młyn zwierzyniecki, wzmiankowany już w 1254 roku, był ściśle związany z klasztorem i służył jego mieszkańcom przez wiele wieków, aż do zburzenia w 1908 roku. Klasztor Norbertanek, znajdujący się w malowniczej lokalizacji, odgrywa wciąż ważną rolę w życiu kulturalnym i religijnym Krakowa, stanowiąc istotny punkt na mapie historycznej stolicy Małopolski.