Kościół św. Barbary w Krakowie

Kościół św. Barbary w Krakowie to gotycka, jednonawowa budowla rzymskokatolicka usytuowana między pl. Mariackim a Małym Rynkiem. Został wzniesiony w latach 1338–1402 i pierwotnie mógł pełnić funkcję kościoła cmentarnego. Jego charakterystyczna architektura obejmuje dwuspadowy dach z barokową wieżyczką, bezwieżową fasadę z trójkątnym szczytem oraz apsydę od strony wschodniej. Wnętrze kościoła z barokowym wyposażeniem zawiera gotycki krucyfiks i rzeźbiski z XV wieku, a także znakomite dzieło sztuki – Pietę z XIV wieku, prawdopodobnie przypisaną Mistrzowi Pięknej Madonny Toruńskiej. Oprócz wartości architektonicznych, kościół jest miejscem cennych dzieł sztuki, w tym obrazu Matki Boskiej Jurowickiej, uważanego za cudowny. W 1583 roku kościół został przekazany jezuitom, a jego historie związane są z postacią o. Piotra Skargi. Po kasacie zakonu w 1773 roku, obiekt przeszedł w różne ręce, by w 1874 roku wrócić do jezuitów. Jest częścią tzw. Małopolskiego Szlaku Bożogrobców, a pod jego posadzką spoczywa o. Jakub Wujek, pierwszy tłumacz Biblii na język polski. Kościół łączy w sobie bogatą historię, wartości architektoniczne oraz kulturowe, będąc ważnym punktem w krajobrazie Krakowa.